Glory Kickboxing ogłosiło powrót w wakacje, pierwsza gala która miała odbyć się po przerwie zaplanowana była na piątek 2 października, jednak organizator zmienił plany i zawodnicy skrzyżują rękawie dopiero 7 listopada. Zmianom uległa nie tylko data wydarzenia ale również karta walk, Murthiel Groenhart zmierzy się z Cedrickiem Doumbe o pas mistrza wagi półśredniej. Zobaczymy trzy starcia w wadze ciężkiej, legendarny Badr Hari zmierzy się z bardzo groźnym reprezentantem Rumunii, Benjaminem Adegbuyi. Oprócz tego, odbędą się jeszcze dwa pojedynki w wadze ciężkiej, Antonio Plazibat zmierzy się z Nordinem Mahieddine a Arkadiusz Wrzosek z debiutującym w Glory, 25 letnim Levim Rigtersem. Glory wyróżnia się dynamiką walk, posiada kilku globalnych czempinów, zbierając tym samym śmietankę kickbokserów z całego świata. Walki wbrew trendom, toczą się w dużych bokserskich rękawicach.
Kariera Badra Hari z pewnością zasługuje na przypomnienie, w zawodowym kickboxingu zadebiutował stoczywszy uprzednio 50 walk amatorskich. Warto zauważyć że oprócz wrodzonego talentu i warunków fizycznych jest to zawodnik, który trenował już od siódmego roku życia. Jego rodzice pochodzą z Maroka, ale wychował się w Amsterdamie. Z flagą, z którą wychodzi do ringu wiążą się kontrowersje, w pierwszych walkach wychodził z holenderską, ale został wygwizdany przez kibiców i od tego czasu tytułował się marokańskim kickboxerem i związał się z trenerem Mikiem Passnerem.
Szczegóły co do jego pełnej liczby walk zawodowych pozostają przedmiotem sporu, aprobowana przez Glory wersja mówi o 106 stoczonych pojedynkach, w tym 92 nokautach. Z drugiej, strony pełna lista pozostaje nieznana, jak wspominał Rico Verhoeven taka ilość stoczonych walk to mit, próbował się ich doszukać ale pozostał przy teorii, że to sztucznie stworzony rekord. Żadne z dostępnych źródeł nie wymienia wszystkich przeciwników Hariego, wliczając w to oficjalny portal Glory. W porównaniu z innymi sportami walki, kickboxing nie posiada swojego boxreca czy sherdoga.
Rok zawodowego debiutu Hariego, nie jest pewny, pierwsze informacje pochodzą z 2000 roku. Przez pierwszą dekadę XXI wieku stoczył kilkadziesiąt pojedynków w wadze ciężkiej, większość jego przeciwników należała do absolutnej czołówki: Stefan Leko, Aleksjijej Ihnaszou(Ignashov), Rusłan Karajew, Paweł Słowiński, Peterem Grahamem, Remy Bonjaski, Ray Sefo, Errol Zimmerman, Peter Aerts, Alistair Overeem, Gokhan Saki, Zabit Samedov, Daniel Ghita, Samy Schilt i wielu innych, którzy sprawili, że lata 2000-2010 były dla kickboxingu tym czym lata 90 dla boksu.
Kontrowersji dotyczących Marokańczyka jest niemało: od pobytów w więzieniu, przez udział w grupie przestępczej, nieudane testy anty-dopingowe, i deptanie przeciwnika po nokdaunie. Zarzucane mu było sprzedawanie walk jak np. z Zabitem Samedovem, ciężko też znaleźć powód dla którego nigdy nie zmierzył się z „Francuskim Fenomenem” Checkiem Kongo ( jeden z najbardziej utytułowanych przeciwników Marcina Różalskiego). Marokańczykowi zdarzało się dopuszczać do bójek z zawodnikami poza ringiem. Przed walką z Peterem Grahamem zaatakował przeciwnika po ważeniu. Warto zaznaczyć, że miał wtedy zaledwie 22 lata, a już był zestawiany z tak utytułowanymi kick-bokserami. Pomimo dotkliwej porażki w pierwszym starciu, Hariemu udało się wygrać rewanż. Jest jednym z niewielu zawodników, którym udało się wygrać co najmniej jedną walkę z każdym przeciwnikiem, wyjątkiem od tej reguły pozostaje obecny czempion Glory – Rico Verhoeven. Ich pierwsza walka odbyła się w 2016 roku, Hari przegrał przez TKO, kolano Holendra uszkodziło mu kość w przedramieniu. W grudniu 2019 zawodnicy zmierzyli się ponownie, Verhoeven padał na deski, ale ostatecznie to jego ręka powędrowała w górę po tym jak uszkodził low-kickami goleń Hariego.
Wszystko wskazuje na to, że jeżeli plan Hariego, na zdominowanie wagi ciężkiej w Glory się powiedzie, to będziemy świadkami trzeciego starcia z Rico Verhoevenem. Ale Benjamin Agdebuyi jest bardzo solidnym przeciwnikiem, Glory 76 nie można przegapić.